Bolesław Prus - Żywy telegraf, Literatura - różne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
NR ID : b00139Tytu� : �ywy telegrafAutor : Boles�aw Prus�ywy telegrafPani hrabina podczas wizyty w zak�adzie sierot spostrzeg�a na korytarzu niezwyk�� scen�: czterech ch�opc�w wydziera�o sobie podart� ksi��k�, do�� �wawo ok�adaj�c si� ku�akami.- Zdaje mi si�, dzieci, �e si� bijecie?... - zawo�a�a przestraszona dama. - Za to �aden nie dostanie pierniczka i jeszcze p�jdzie kl�czy�.- Bo, prosz� pani, on mi zabra� Robinsona! - t�umaczy� si� jeden ch�opiec.- Nieprawda, bo to on!... - zaprzeczy� drugi.- Widzisz, jak k�amiesz! - zawo�a� trzeci. - To ty odebra�e� mi Robinsona.Zakonnica obja�ni�a dam�, �e mimo pilnego dozoru podobne wypadki trafiaj� si� dosy� cz�sto, dzieci bowiem �akn� czytania, a ksi��ek zak�ad nie posiada.W sercu pani hrabiny zatli�a si� jaka� iskra. Poniewa� jednak nu�y�o j� my�lenie, wi�c stara�a si� zapomnie� o tym. Dopiero w salonie radcy, gdzie wypad�o m�wi� o rzeczach pobo�nych i dobroczynnych, opisa�a wypadek w zak�adzie wraz z obja�nieniem zakonnicy.Radca s�uchaj�c dozna� te� niezwyk�ego uczucia i jako bieglejszy w sztuce my�lenia, zawnioskowa�, �e nale�a�oby wys�a� ksi��ki dla sierot. Przypomnia� sobie nawet, �e w szafie czy w kufrze posiada ca�y stos butwiej�cych druk�w, kt�re niegdy� kupowa� dla swych dzieci; lecz... za ci�ki ju� by� do grzebania w rupieciach.Wieczorem radca znalaz� si� u pana Z., kt�remu ca�e �ycie up�ywa�o na oddawaniu drobnych us�ug ludzko�ci, zawartej mi�dzy si�dm� a trzeci� klas� urz�dowej hierarchii. Chc�c mu zrobi� przyjemno�� radca opowiedzia� panu Z. to, co hrabina widzia�a w zak�adzie i s�ysza�a od zakonnicy, dodaj�c ze swej strony, �e - wypada postara� si� o ksi��ki dla sierot.- Nic prostszego! - wykrzykn�� pan Z. - Wst�pi� jutro do redakcji "Kuriera" i wp�yn� na nich, a�eby zrobili og�oszenie.Na drugi dzie� pan Z. wbieg� zadyszany do "Kuriera", na wszystkie �wi�to�ci b�agaj�c redakcj�, a�eby wezwa�a og� do sk�adania ksi��ek dla sierot.Trafi� szcz�liwie, poniewa� brakowa�o do numeru kilkuwierszowej wiadomo�ci sensacyjnej. Jako� referent wydzia�u uczuciowego siad� i napisa�:"Gromadka dzieci, zostaj�cych pod opiek� publiczn�, cierpi na brak ksi��ek.Male�stwo t�skni.Pami�tajcie o duszach g�odnych!"Potem gwi�d��c wyszed� na obiad.W par� dni p�niej, w niedziel�, przed zamkni�tymi drzwiami redakcji spotka�em ubogo odzianego cz�owieka z r�koma czarnymi jak u kominiarza, a wraz z nim szczup�� dziewczynk� nios�c� pak� starych ksi��ek.- Czego pan sobie �yczy?Ufarbowany cz�owiek uchyli� czapki i odpar� nie�mia�o:- Przynie�li�my, prosz� pana, kilka ksi��ek dla tych "g�odnych", co panowie pisali...A szczup�a dziewczynka dygn�a rumieni�c si�, o ile jej na to pozwala�y pocz�tki blednicy.Wzi��em od niej ksi��ki i odda�em redakcyjnemu ch�opcu.- Jak�e si� pan nazywa? - spyta�em.- Prosz� pana, a na co to? - odpar� zmieszany.- Musimy przecie� wydrukowa�, kto dal ksi��ki.- O! to nie potrzeba, prosz� pana; ja przede jestem ubogi cz�owiek z fabryki kapeluszy... To nie potrzeba...I odszed� wraz z mizern� c�reczk�.Obok mnie sta� uczony profesor fizyki i zapewne skutkiem tego przyszed� mi na my�l - telegraf nowej konstrukcji.G��wn� stacj� by� zak�ad sierot, boczn� - robotnik z fabryki kapeluszy; gdy jeden zasygnalizowa� "baczno��", drugi natychmiast odpowiedzia�. Gdy jeden za��da�, drugi przyni�s�.My inni spe�nili�my funkcj� s�up�w telegraficznych.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]